Το μυστικό διαμάντι του 2004!
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βουκουρέστι , πρωτεύουσα της Ρουμανίας. Από μικρή ήταν κάτω από τη Σκέπη του Θεού προσπαθώντας να ακολουθεί τον δρόμο Του. Η οικογένειά της ήταν αλλόθρησκη ή καλύτερα αδιάφορη για θέματα πίστεως . Γι ΄αυτό οι διαμάχες ήταν μεγάλες και έντονες. Ο πατέρας της , ειδικά , τη μάλωνε πολύ σκληρά : ” Που ήσουν ; πάλι στην εκκλησία , έλεος πια ” “Όλη μέρα με τους παπάδες τρέχεις” “Κι επιτέλους τι σου προσφέρουν αφού εγώ σε τρέφω ;” . Αυτή υπομονετική και ταπεινή δεν έλεγε τίποτα, μόνο άκουγε και παρακαλούσε τον Θεό να την στηρίζει. Κανένας από την οικογένειά της και το περιβάλλον της δεν την στήριζε· όλοι την εξευτέλιζαν με κάθε τρόπο. Μετά το τέλος των σπουδών της πήγε σε μοναστήρι για να αφιερωθεί στον Χριστό. Ο πατέρας της την έψαξε για πολύ καιρό και, όταν τη βρήκε, την χτύπησε δυνατά και την ανάγκασε να γυρίσει στο σπίτι. Αυτή όμως ξαναέφυγε , αλλά και πάλι ο πατέρας της την βρήκε , την χτύπησε και της ξέσκισε το ράσο που φορούσε . Έκαψε τις εικόνες της , κατέστρεψε ό,τι θύμιζε την ορθόδοξη πίστη , ακόμα και τον σταυρό από το λαιμό της. Τότε εκείνη του είπε “Καλά , όλα μου τα πήρες, την ψυχή μου όμως δεν μπορείς να μου την πάρεις. ” . Βλέποντας ο πατέρας της ότι δεν μπορεί να την παρεκκλίνει από την ορθοδοξία, σε συνεννόηση με κάποιους γιατρούς την στιγμάτισαν με τη διάγνωση της ψυχασθένειας αναγκάζοντάς την να παίρνει ψυχοφάρμακα διά βίου. Τα φάρμακα ήταν τόσο δυνατά ώστε να μπορούν να ηρεμήσουν τον ασθενή σε περίπτωση αληθινής πάθησης με αποτέλεσμα να της καταστρέψουν το μυαλό , το σώμα, και να την οδηγήσουν στην παραλυσία. Τα δυο τελευταία χρόνια τα πέρασε δεμένη , με σωληνάκια στη μύτη σε κατάσταση αφασίας . Κι έτσι παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.
Και το 2004 τι σχέση έχει;
Πρόκειται για μία ένδοξη χρονιά για την χώρα μας λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων και της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου από την χώρα μας. Το Πάσχα εκείνο , όπως όλα στην Ελλάδα , με την χαρμολύπη επίκεντρο των ψυχών. Παραμονές εκείνης της Ανάστασης όλοι τρέχαμε , όπως συνήθως , να ετοιμάσουμε τα πάντα για τις γιορτινές μέρες ,ή να ξεφύγουμε σε κάποιο θέρετρο για ανάπαυση του σώματος. Άλλοι πάλι παραμελούσαμε τις ακολουθίες γιατί είχαμε δουλειές ή διάβασμα. Εκείνη τη Μεγάλη Τρίτη λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω ξεψύχησε η Ντανιέλα , μια νεαρή κοπέλα για την αγάπη του Χριστού . Η παραπάνω βιογραφία δεν αναφέρεται σε καμία Αγία του 3ου , 4ου ή 15ου αιώνα αλλά στην Ντανιέλα που έζησε και έδρασε τον 21ο αιώνα αφήνοντας την τελευταία της πνοή την Μεγάλη Τρίτη , στις 6 Απριλίου του 2004 , ακίνητη στο ψυχιατρείο. Οι μάρτυρες , λοιπόν , της πίστεως δεν είναι κάτι μακρινό , δεν είναι μόνο αυτοί των πρώτων Χριστιανικών χρόνων ή των Μεγάλων Διωγμών σε διάφορους αιώνες αλλά μπορούν να ζουν και ανάμεσα μας όπως εμείς , με τη διαφορά ότι αυτοί αγάπησαν πραγματικά το Θεό και αφιερώθηκαν σε αυτόν . Ένα ελάχιστο παράδειγμα προς μίμηση η Ντανιέλα.
Διασκευή από το Προς την Νίκη Αύγουστος 2010
Winston