Η ανατροφή των παιδιών είναι η μεγαλύτερη συμφορά που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία

Απόσπασμα από συνέντευξη που παραχώρησε πρόσφατα ο π. Φιλόθεος Φάρος

Ερώτηση: Δίνετε πολύ μεγάλο βάρος στην ανατροφή των παιδιών…

Απάντηση: Είναι για εμένα η μεγαλύτερη συμφορά που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία. Ο τρόπος που ανατρέφονται τα παιδιά σήμερα από την ελληνική οικογένεια είναι ένας τρόπος που ευνουχίζει. Ο πραγματικός κόσμος έχει δυσκολίες, δεν είναι ταξίδι στις Μπαχάμες. Στην περίπτωση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η μητέρα τον είχε στα μεταξωτά, ακολουθώντας μία διαδικασία ευνουχισμού. Ο πατέρας του τότε επενέβη, τον πήρε και τον παρέδωσε σε ένα Σπαρτιάτη παιδαγωγό. Ξέρετε, οι αρχαίοι Έλληνες δεν παιδαγωγούσαν οι ίδιοι τα παιδιά τους. Πολύ σοφή κίνηση. Προσλάμβαναν παιδαγωγό, ο οποίος διαμόρφωνε την προσωπικότητα του παιδιού. Αφού τον παρέδωσε στον παιδαγωγό, εκείνος τον έβαλε κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες διαβίωσης. Χρόνια αργότερα, ο Δαρείος πήγε να συναντήσει τον Αλέξανδρο πάνω σε φορείο, γιατί ήταν ένας μπούλης. Και γι’ αυτό έχασε τη μάχη. Ο Αλέξανδρος ήταν προετοιμασμένος για τη μεγαλύτερη δυνατή δυσκολία και γι’ αυτό αναλάμβανε μέσα στο στράτευμά του τα πιο δύσκολα. Έτσι έγινε ο ηγέτης για τον οποίο οι στρατιώτες έδιναν τα πάντα. Τα βασικά μας προβλήματα είναι τα παιδιά. Ξέρετε, έχουμε έναν τεράστιο αριθμό νέων ανθρώπων παροπλισμένων. Είναι μέσα σε ένα διαμέρισμα, παχαίνουν, δεν έχουν καμία δυνατότητα να αντιμετωπίσουν τη ζωή, την οποία τελικά χάνουν και ουσιαστικά και βιολογικά. Αυτό είναι μια μεγάλη συμφορά για την ελληνική κοινωνία και δεν ασχολούμαστε καθόλου με αυτό.

Ερώτηση: Μιλάτε για χαμένες γενιές; Και η οργή που πολλές φορές εμφανίζεται στους νέους είναι απλώς εξαίρεση σε ένα γενικότερο κανόνα;

Απάντηση: Ένα μεγάλο ποσοστό της οργής των νέων είναι γιατί αισθάνονται ότι τα προετοίμασαν για ένα ταξίδι αναψυχής και είναι εντελώς ανίκανα να αντιμετωπίσουν τον πραγματικό κόσμο και πολλές φορές επενδύουν αυτήν την οργή με ιδεολογία. Στην ελληνική κοινωνία, δεν καλλιεργείται μία πραγματική επίγνωση. Ο άνθρωπος δεν ξέρει συνήθως τα πραγματικά του κίνητρα, για τα πράγματα που κάνει και ιδιαίτερα στις ιδεολογίες. Η ζημιά που έχει γίνει απ’ αυτό είναι πάρα πολύ μεγάλη και προσωπικά πιστεύω πως μια σημαντική αλλαγή που είναι απαραίτητη, μια μεταρρύθμιση αν θέλετε, στην οποία θα πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή, είναι η ανατροφή των παιδιών. Είναι παρακμιακό ήθος μόνο να χαϊδεύεις τα παιδιά.

Ερώτηση: Πώς θα πρέπει οι γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους;

Απάντηση: Κάποτε είχα πει πως πρέπει να προετοιμάζονται τα παιδιά σαν να πρόκειται να πάνε στον πόλεμο. Έχεις έναν νέο άνθρωπο στον οποίο ικανοποιείς κάθε επιθυμία. Κάποτε θα μεγαλώσει και θα αναζητήσει σύντροφο. Όταν έχει μάθει να έχει ό, τι θέλει, όπως το θέλει, όταν το θέλει, υπάρχει περίπτωση να βρει σύντροφο; Όταν μάλιστα κι από την άλλη μεριά είναι το ίδιο πράγμα. Πώς θα γίνει γονέας αυτό το άτομο; Θα αποκτήσει ένα μωρό που θα τον ξυπνάει στις 3 τα ξημερώματα, για να το καθαρίσει, και ο ίδιος θα πρέπει να ξυπνάει στις 7, για να πάει στη δουλειά του. Θα μπορεί να το κάνει αυτό, αυτός ο μπούλης; Μιλάνε για τα τρομερά ποσοστά της σωματικής κακοποίησης των παιδιών. Πού οφείλεται, όμως, αναρωτηθήκαμε; Για την ψυχολογική κακοποίηση καλύτερα να μην το συζητάμε, καθώς δεν ξέρω ποιος την γλιτώνει. Τα μωρά είναι εγωκεντρικά πλάσματα, ο πατέρας όμως όταν είναι μπούλης αγχώνεται, χάνει τον έλεγχο, πανικοβάλλεται, καθώς διαπιστώνει πως δεν είναι σε θέση να μεγαλώσει ένα παιδί και στο τέλος μέσα στον πανικό του σβήνει τσιγάρα στο στήθος του. Κανείς δεν ασχολείται με αυτά τα πράγματα. Η γνώση για τον εαυτό μας είναι πάρα πολύ ρηχή. Είδηση δεν έχουμε πάρει τι γίνεται μέσα μας.

http://eliaouida.blogspot.com/2018/10/blog-post_5.html

π. Φιλόθεος Φάρος

Ο π. Φιλόθεος Φάρος γεννήθηκε το 1930 στον Πειραιά. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, νομικά και θεολογία. Έγινε κληρικός το 1962 και συνέχισε σπουδές στην ποιμαντική ψυχολογία και την ποιμαντική συμβουλευτική στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης στις ΗΠΑ. Δίδαξε ποιμαντική ψυχολογία στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη και εργάσθηκε ως Pastoral Counselor και Family Therapy Supervisor στην πρότυπη ψυχιατρική θεραπευτική κοινότητα Human Resource Institute της Βοστώνης, όπου απέκτησε μια σημαντική ψυχοθεραπευτική εμπειρία κάνοντας ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία και κυρίως εργαζόμενος με οικογένειες και ζευγάρια. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα επεχείρησε να θέσει στην υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος την εμπειρία του, οργανώνοντας ένα πρόγραμμα ποιμαντικής κλινικής εξασκήσεως για κληρικούς σ’ ένα νοσοκομείο της Αθήνας. Ταυτόχρονα οργάνωσε ένα κέντρο νεότητος για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπου καλλιεργείται και προάγεται η κοινοτική ζωή. Έχει γράψει πολλά άρθρα, μελέτες και είκοσι βιβλία που πραγματεύονται άμεσα και καίρια για τη ζωή του ανθρώπου θέματα, όπως είναι το πένθος, ο γάμος, η ανατροφή των παιδιών, ο έρωτας κτλ.