ΤΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΜΟΥ

Ἡ ἐνασχόλησή μου μέ τό μπουζούκι ξεκίνησε πρίν ἀπό δύο χρόνια στό ὠδεῖο τοῦ Ἄργους. Ὁ δάσκαλός μου ἦταν ὁ κ. Νίκος. Μοῦ δίδαξε σωστά τά πρῶτα βήματα καί τό κυριότερο μέ ἔκανε νά ἀγαπήσω τή μουσική καί εἰδικότερα τό μπουζούκι. Πολύ γρήγορα ἔμαθα νά παίζω καί τά πρῶτα μου μουσικά «κομμάτια» : «φραγκοσυριανή», «τό ζεϊμπέκικο τῆς Εὐδοκίας», «ὁ κερκυραϊκός» καί ἄλλα. Ὁ ἐνθουσιασμός μου στάθηκε μεγάλος. Μπορεῖ νά ἄλλαξα τόπο κατοικίας – μετακομίσαμε στόν Καναδά – καί δάσκαλο – νά΄σαι καλά κε Νίκο! – ὅμως τό μπουζούκι δέν τό σταμάτησα. Νέος δάσκαλος, νέα, διαφορετική προσέγγιση στήν διδασκαλία, ἐξίσου ὡραία καί συναρπαστική! Τώρα παίζω πολλά τραγούδια, ἀνάμεσα στά ὁποῖα ξεχωρίζω μερικά : «ἡ φάρα», «οἱ μάγκες δέν ὑπάρχουν πιά», «ἄν μ΄ἀξιώσει ὁ Θεός», «κι ἐγώ μάγκας φαινόμουνα». Τό μπουζούκι, κατά τή γνώμη μου, εἶναι ἕνα ὑπέροχο μουσικό ὄργανο! Τό συστήνω ἀνεπιφύλακτα σέ ὅλους! Μέ βοηθάει νά ξεχνιέμαι, νά χαλαρώνω καί βεβαίως νά κρατάω καί τούς δεσμούς μου μέ τήν ἀγαπημένη μου πατρίδα!

Μπουζούκης 10