Ὁ Τρελαντώνης
Ὁ Τρελαντώνης κυκλοφορήθηκε τό 1932 καί θεωρεῖται ἕνα ἀπό τά πιό προσωπικά ἀφηγήματα τῆς Πηνελόπης Δέλτα.
Στό βιβλίο αὐτό ἡ συγγραφέας ἐξιστορεῖ τίς ἀπολαυστικές σκανταλιές τοῦ ἀδερφοῦ της, Ἀντώνη, μέ τρόπο εἰλικρινῆ καί συγκινητικό, νοσταλγῶντας τήν ἀνεμελιά τῶν παιδικῶν χρόνων.
Ὁ Ἀντώνης-Τρελαντώνης ἔβρισκε τόν μπελᾶ του, γιατί συνέχεια ἔκανε σκανταλιές.
Ἡ θεία τοῦ ἔριχνε βροχή τίς τιμωρίες.
Ἄκουγαν τά ἀδέρφια του κι ἀπ᾿ τήν μιά ντρέπονταν γιά τίς ἀταξίες του, ἀπ᾿ τήν ἄλλη θά ἤθελαν κι ἐκεῖνα νά τόν μιμηθοῦν: ἔκανε ἀκροβατικά, ἔπαιρνε βάρκες κι ἀνοιγότανε στό πέλαγος, πείραζε τά πράγματα τοῦ θείου καί τῆς θείας, τίς στάμνες τοῦ Μπαρμπα-Γιάννη τοῦ Κανατᾶ, ἀκόμα καί τόν σκύλο τοῦ Βασιλιᾶ!
Ἀλλά, ὅταν τόν ἔπαιρνε ὁ ὕπνος, ὁ Ἀντώνης ζοῦσε περιπέτειες κι ἔβλεπε ὄνειρα ἡρωικά…
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ἡ Πηνελόπη Δέλτα (Ἀλεξάνδρεια Αἰγύπτου, 1874 – Ἀθῆνα, 2 Μαΐου 1941) ἦταν Ἑλληνίδα συγγραφέας, γνωστή κυρίως ἀπό τά ἱστορικά της μυθιστορήματα γιά παιδιά, ἡ σημαντικώτερη ἴσως γυναικεία φυσιογνωμία στίς κρίσιμες γιά τόν Ἑλληνισμό πρῶτες δεκαετίες τοῦ 20οῦ αἰ. Τρίτο παιδί τοῦ Ἐμμανουήλ Μπενάκη καί τῆς Βιργινίας Χωρέμη. Εἶχε δύο μεγαλύτερα ἀδέλφια, τήν Ἀλεξάνδρα καί τόν Ἀντώνη, τόν γνωστό «Τρελαντώνη» τοῦ ὁμωνύμου βιβλίου της. Μετά τήν γέννηση τῆς Πηνελόπης ἀκολούθησαν ἄλλα τρία παιδιά, ὁ Κωνσταντῖνος (πού πέθανε σέ ἡλικία δύο χρόνων), ὁ Ἀλέξανδρος καί ἡ Ἀργίνη. Ἡ Δέλτα ἐξέδωσε τό 1909 τό πρῶτό της μυθιστόρημα, μέ τίτλο «Γιά τήν Πατρίδα», τό ὁποῖο ἐκτυλίσσεται κατά τήν διάρκεια τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Σύντομα ἀκολούθησε καί τό δεύτερο μυθιστόρημά της, «Τόν Καιρό τοῦ Βουλγαροκτόνου». Τό στρατιωτικό κίνημα στοῦ Γουδῆ τό 1909 τήν ἐνέπνευσε νά γράψῃ τό «Παραμύθι χωρίς ὄνομα» (1911). Ἄλλα γνωστά μυθιστορήματά της εἶναι: ὁ «Τρελαντώνης» (1932), ὅπου περιγράφει τίς περιπέτειες τοῦ ἀδερφοῦ της, ὅταν ὅλα τά ἀδέρφια ἦρθαν ἀπό τήν Αἰγυπτο νά περάσουν τό καλοκαίρι μέ τούς θείους τους (σέ ἕνα σπίτι τοῦ Τσίλλερ) στόν Πειραιᾶ, ὁ «Μάγκας» (1935), ἡ ζωή στήν Ἀλεξάνδρεια μέ τά μάτια τοῦ μικροῦ σκυλιοῦ τῆς οἰκογένειας, καί τά «Μυστικά τοῦ Βάλτου» (1937), ὅπου ἡ ἱστορία ἐκτυλίσσεται γύρῳ ἀπό τήν λίμνη τῶν Γιαννιτσῶν κατά τήν διάρκεια τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα. Τό 2014 ἐκδόθηκε τό τελευταῖό της ἀνέκδοτο ἔργο «Ῥωμιοποῦλες» ἀπό τίς ἐκδόσεις Ἑρμῆς, τό ὁποῖο παρέμενε ἀνέκδοτο ἐπί 75 χρόνια. Κυκλοφορήθηκε μέ ἐπιμέλεια τοῦ δισέγγονού της, Ἀλέκου Π. Ζάννα.
βιβλιόφιλος
