“ΘΕΕ ΜΟΥ, ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ!”
στις
<<Θεέ μου, τί κάναμε;>>
Ἦταν πρωί τῆς 6ης Αὐγούστου τοῦ 1945. Ἕνα πρωί σάν ὅλα τά ἄλλα πρωινά του χρόνου. Κανείς δέν γνώριζε τί ἐπρόκειτο νά συμβεῖ. Κανείς δέν ἤξερε πώς στίς 08:15 μέσα σέ δέκα μοιραῖα δευτερόλεπτα ἡ ζωή τῶν κατοίκων τῆς Χιροσίμα θά ἄλλαζε γιά πάντα… Τό βομβαρδιστικό ἀεροσκάφος Β-29, Enola Gay – ὅπως τό ὀνόμασε ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς ἐπιχείρησης, Πόλ Τίμπετς – ἀπογειώθηκε ἀπό τήν νῆσο Tinian, στόν Εἰρηνικό Ὠκεανό μέ κατεύθυνση τήν Ἰαπωνική πόλη τῆς Χιροσίμα καί μέ σκοπό τήν ὁλική καταστροφή της. 43 δευτερόλεπτα μετά τήν ρίψη τῆς ἀτομικῆς βόμβας οὐρανίου, <<Little Boy>> ὅπως τήν ὀνόμασαν οἱ Ἀμερικάνοι, ἕνα ἐκτυφλωτικό φῶς κάλυψε τά πάντα καί ἕνα τρομερό σύννεφο σκέπασε τήν πόλη σχηματίζοντας κάτι σάν ἕνα κόκκινο μανιτάρι καθώς ἀνέβαινε πρός τά πάνω! Τό καυτό αὐτό σύννεφο πού ταξίδευε μέ ἀπίστευτα μεγάλη ταχύτητα σκότωσε ἐπιτόπου περίπου 70.000 ἀθώους καί ἀνυποψίαστους ἀνθρώπους μετατρέποντας τά νεκρά τους σώματα σέ κάρβουνα! Σχεδόν ὅλα τά κτήρια σέ ἀκτῖνα ἑνός μιλίου ἰσοπεδώθηκαν ἐνῶ ὅλα τά εὔφλεκτα ὑλικά, ὅπως τό χαρτί, ἅρπαξαν φωτιά σέ ἀκτῖνα δύο χιλιομέτρων. Τίποτα δέν εἶχε μείνει ὄρθιο! Οἱ ἐπιζήσαντες κάνουν λόγο μόνο γιά τό πρῶτο δευτερόλεπτο, τότε πού εἶδαν ἕνα καθαρό, ἔντονο, ἐκτυφλωτικό φῶς. Κανείς δέν ἄκουσε τίποτα ἀφοῦ τό φῶς τρέχει πιό γρήγορα ἀπό τόν ἦχο! Οἱ Ἀμερικάνοι πού παρατηροῦσαν τόν ὄλεθρο ἀπό ψηλά ἀναφέρουν «Ἕνα ἐκτυφλωτικό φῶς γέμισε τό ἀεροσκάφος. Γυρίσαμε καί κοιτάξαμε τή Χιροσίμα. Ἡ πόλη ἦταν σκεπασμένη ἀπό ἕνα τρομερό σύννεφο… πού ἀνέβαινε σάν μανιτάρι. Κανείς δέν μιλοῦσε. Αἴφνης, ὅλοι ἄρχισαν νά φωνάζουν. Κοιτάξτε, κοιτάξτε, κοιτάξτε!». Ὁ συγκυβερνήτης τοῦ Enola Gay Robert Lewis ἔγραψε στό ἡμερολόγιό του: «Θεέ μου! Τί κάναμε;».Ἡ θερμότητα πού ἐξαπλώθηκε κράτησε μέν μόνο μία στιγμή ὅμως ἦταν τόσο ἔντονη καί καταστροφική! Μετέτρεψε σέ στάχτη τά ἀνθρώπινα σώματα σέ τόσο μεγάλο βαθμό ἀφήνοντας τίς καμένες σκιές τους πάνω στήν ἄσφαλτο ἤ πάνω στούς πέτρινους τοίχους. Σέ ἀκτῖνα 4 χιλιομέτρων ἔκαψε τό γυμνό δέρμα ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Λίγα λεπτά μετά τήν ἔκρηξη ἄρχισαν νά πέφτουν μεγάλες μαῦρες σταγόνες βροχῆς. Τό φοβερό αὐτό φαινόμενο προέκυψε ἀπό τήν ἐξάτμιση τῆς πύρινης σφαίρας καί τήν συμπύκνωσή της στό σύννεφο πού ἀνέβλυζε ἀπό αὐτή. Καθώς τό σύννεφο πού εἶχε σχηματισθεῖ ἀπό τούς ὑδρατμούς καί τήν σκόνη τῆς Χιροσίμα ἔφτασε σέ μεγαλύτερο ὕψος καί σέ ψυχρότερα σώματα ἀέρα, οἱ ὑδρατμοί συμπυκνώθηκαν καί ἔπεσαν κάτω σάν βροχή. Ἡ βροχή αὐτή τό μόνο πού μποροῦσε νά ἐξασφαλίσει ἦταν περισσότερα προβλήματα στούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἀπεγνωσμένοι ἔψαχναν μανιωδῶς νερό. Νά λοιπόν ἡ εὐκαιρία τους. Ὅμως δέν γνώριζαν πώς οἱ μαῦρες αὐτές σταγόνες ἦταν ἐμπλουτισμένες μέ ραδιενέργεια…Οἱ προσπάθειές τους ἦταν μάταιες καί οἱ συνέπειες τραγικές. Οἱ συνέπειες ὅμως δέν ἦταν τραγικές μόνο γιά τούς ἀνθρώπους πού ἦταν παρόντες ἀλλά καί γιά τούς ἀπογόνους τους. Κατά τούς ἑπόμενους μῆνες 60.000 ἀκόμα ἄνθρωποι ἀπεβίωσαν ἀπό τραύματα ἤ ἔκθεση σέ ραδιενέργεια. Ἄλλοι πάλι ἐπιβίωσαν, ὅμως τά συμπτώματα φαίνονταν ξεκάθαρα καί σέ αὐτούς. Ὑπέφεραν ἀπό φρικτά ἐγκαύματα, ἀβάσταχτους μακροχρόνιους πόνους καί πληγές πού ἴσως δέν ἔχουν ἐπουλωθεῖ ἀκόμα. Τά σώματα ὁρισμένων εἶχαν ἀδυνατίσει σάν ἕνα φύλλο χαρτιοῦ, ἤ εἶχαν παραμορφωθεῖ σέ ὁρισμένα σημεῖα, ἤ καί τά δύο. Παρ’ ὅλα αὐτά οἱ συνέπειες δέν περιορίστηκαν μόνο στό σῶμα. Ἦταν καί ψυχολογικές. Ἡ μόνιμη κατάθλιψη, ἡ ἔλλειψη ψυχραιμίας, οἱ ἐνοχές αὐτῶν πού ἐπιβίωσαν καί ὁ θρῆνος γιά τά χαμένα ἀγαπημένα πρόσωπα ἦταν μερικά ἀπό τά ψυχολογικά προβλήματα πού ἀντιμετώπισαν πολλοί ἄνθρωποι.
Τήν περίοδο ἐκείνη ἡ Γερμανία εἶχε δηλώσει παράδοση στούς Συμμάχους ἤδη ἀπό τίς 8 Μαΐου τοῦ 1945 καί τό τέλος τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ἦταν ἀναπόφευκτο. Ἡ Ἰαπωνία ζητοῦσε ἀπό τόν Ἰούλιο τή σύναψη εἰρήνης μέ τούς Συμμάχους, ἀλλά ὑπό ὅρους. Ἡ Βρεττανία καί οἱ ΗΠΑ ὡστόσο ἐπέμειναν στήν παράδοση τῆς χώρας ἄνευ ὅρων, μέ ἀποτέλεσμα ἡ Ἰαπωνία νά ἀποσύρει τήν πρόταση εἰρήνης. Τήν ἴδια ἐποχή πραγματοποιεῖται ἐπιτυχῶς στήν ἔρημο Ἀλαμογκόρντο ἡ δοκιμή τῆς πρώτης πυρηνικῆς βόμβας. Ἡ ρίψη τῆς πυρηνικῆς βόμβας στή Χιροσίμα, ὅπως καί αὐτῆς στό Ναγκασάκι τρεῖς μέρες ἀργότερα, ἔγιναν μέ προσωπική ἀπόφαση τοῦ Προέδρου τῶν ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν.
Ο Τρούμαν ὑποστήριξε ὅτι ἔριξε τίς βόμβες ἐπειδή μία εἰσβολή στήν Ἰαπωνία θά κόστιζε χιλιάδες ζωές Ἀμερικανῶν. Ἔκτοτε ὅμως ἡ ἐπιχειρηματολογία αὐτή ἔχει ἀμφισβητηθεῖ ἔντονα καί ἐπικρατεῖ εὐρέως ἡ ἄποψη ὅτι οἱ ΗΠΑ ἔκαναν μία ἐπίδειξη δύναμης στόν ὑπόλοιπο κόσμο – καί ἰδιαίτερα πρός τή Σοβιετική Ἕνωση – ἀφοῦ ἡ Ἰαπωνία δέν ἦταν πλέον σέ θέση νά συνεχίσει τόν πόλεμο, μέ 64 πόλεις τίς κατεστραμμένες ἀπό συμβατικούς βομβαρδισμούς.
Οἱ πολῖτες τῆς χώρας ὑπέφεραν ἀπό τήν πείνα, ἐνῶ ἡ παραγωγή τῆς χώρας βρισκόταν κυριολεκτικά στό μηδέν. Ἡ Ἰαπωνία εἶχε ἤδη χάσει καί ἁπλῶς προσπαθοῦσε νά ἐπιτύχει τήν καλύτερη δυνατή συμφωνία μέ τούς Συμμάχους. Ὡστόσο οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἐπέλεξαν τή ρίψη τῶν πυρηνικῶν βομβῶν, διαπράττοντας ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα ἐγκλήματα πολέμου στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Τίποτα πλέον δέν εἶναι ἴδιο ἀπό ἐκείνη τήν μέρα καί οἱ ἄνθρωποι θά θυμοῦνται γιά πάντα αὐτή τήν τρομακτική καί δυσάρεστη ἐμπειρία.
Rosie 13
