ΚΕΚΡΟΨ

Πριν χιλιάδες χρόνια η γνωστή μας Αθήνα λεγόταν Κεκροπία. Βασιλιάς της ήταν ο Κέκροπας, ένα παράξενο πλάσμα αφού ήταν από τη μέση και πάνω άνθρωπος και από τη μέση και κάτω φίδι. Ο Κέκροπας ήταν σοφός και καλός βασιλιάς· όλοι τον αγαπούσαν. Μια μέρα  όμως η θεά Αθήνα έβαλε στο μάτι  αυτήν την πανέμορφη πόλη και ήθελε  να γίνει προστάτιδα της, αλλά το ίδιο ήθελε κι ο θεός Ποσειδώνας. Οι δυο θεοί μάλωναν συνεχώς για το ποιος θα γίνει προστάτης της και ο Κέκροπας αποφάσισε να γίνει κριτής αυτής της διαμάχης. Τον αγώνα που ξεκίνησαν οι δυο αυτοί θεοί, παρακολουθούσαν οι κάτοικοι της Κεκροπίας αλλά και οι υπόλοιποι θεοί του Ολύμπου. Οι Αθήνα κι ο Ποσειδώνας έπρεπε ο καθένας να προσφέρει δώρα και υποσχέσεις στους κατοίκους. Η Αθηνά κάρφωσε στο χώμα το κοντάρι της και αμέσως φύτρωσε ένα δέντρο με λεπτά κλωνάρια, πράσινα φύλλα, γεμάτο με μικρούς πράσινους καρπούς… “Σας δίνω την ελιά” είπε η θεά. “Μπορείτε να φάτε τους καρπούς της και με τα ξύλα της να ζεσταθείτε. Το δώρο μου είναι σύμβολο ειρήνης και προκοπής.” Ο Ποσειδώνας χτύπησε την τρίαινά του πάνω στο βράχο και βγήκε θαλασσινό νερό και ένα κάτασπρο όμορφο άλογο. “Σας δίνω το άλογο” τους είπε. “Με αυτό θα νικάτε στον πόλεμο και θα τρέχετε γρήγορα. Θα σας μάθω ακόμη να φτιάχνετε καράβια και να κυβερνάτε τη θάλασσα.” Ο Κέκροπας ως σοφός βασιλιάς, για να μην δυσαρεστήσει κανένα θεό άφησε τους υπόλοιπους θεούς του Ολύμπου να αποφασίσουν και έτσι είπαν ότι η θεά Αθηνά που είναι θεά της σοφίας είχε δώσει το πολυτιμότερο δώρο και την έκαναν προστάτιδα της πόλης. Έτσι η πόλη ονομάστηκε Αθήνα προς τιμήν της Αθηνάς και από τότε μέχρι σήμερα οι άνθρωποι καλλιεργούν την ελιά, τρώνε τους καρπούς της και παράγουν το πολύτιμο και υπέροχο λάδι, το οποίο αποτελεί και την βάση της υγιεινής διατροφής.

βαμβάκι 12