ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ

 

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΚΗΠΟΥ

Ραδιοφωνική ἐκπομπή «Μυστικός Κῆπος»

Πολύς λόγος καί συζήτηση γίνεται κατά καιρούς γιά τήν παράδοση καί τό πῶς πρέπει νά τήν ἀξιοποιήσουμε ὡς  ἔθνος καί ὡς ἄτομα. Ἄλλοι λένε τό ἕνα, ἄλλοι τό ἄλλο, μά γεγονός εἶναι ὅτι οἱ νέοι ἄνθρωποι σήμερα παρότι αἰσθάνονται βαθιά στήν καρδιά τους τήν ἀγάπη γιά τήν  Ἑλλάδα, δέν ἔχουν γευθεῖ τό μέλι τῆς ζώσας ἑλληνικῆς παράδοσης, τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς. Τό γιατί ἔχει κι αὐτό σηζητηθεῖ πολύ.  Ὅμως εἶναι καιρός νά περάσουμε ἀπό τήν κριτική, στή θέση, τήν πρόταση, τήν προοπτική.

Ὑπάρχει μία προκατάληψη ἀπέναντι στήν παράδοση, πού σάν ἄλλη κακιά μάγισσα στερεῖ τούς Ἕλληνες τήν εὐτυχία νά ἀναπνεύσουν τόν ἑλληνικό ἀέρα τῶν μεγάλων ἐποχῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί νά νιώσουν Ἕλληνες. Γιατί κακά τά ψέματα· Ἕλληνας δέν εἶσαι, ἀλλά νιώθεις…

Πιστεύουν δηλαδή πολλοί ὅτι ἡ ἱστορία, τό παρελθόν, εἶναι νεκρό γράμμα, ἄχρηστο γιά τό σήμερα καί τό αὔριο. Κι ἄς λέει ὁ Σεφέρης ὅτι σβήνοντας ἕνα κομμάτι ἀπό τό παρελθόν εἶναι σάν νά σβήνεις ἕνα κομμάτι ἀπό τό μέλλον. Μά θά ἀλλάξουν γρήγορα γνώμη, ἄν κατανοήσουν καί κυρίως ἄν νιώσουν πώς ἡ παράδοσή μας δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἕνας κῆπος μέ σπάνια καί κάποτε ἄγρια ὀμορφιά. Ἕνας κῆπος μυστικός, γιατί οἱ λίγοι τόν ξέρουν καί οἱ πολλοί τόν ἀγνοοῦν.

Κάνοντας κανείς ἕναν περίπατο μέσα σ΄αὐτόν τόν κῆπο θά ἔχει τήν εὐκαιρία νά δεῖ δένδρα γνωστά καί ἄγνωστα, λουλούδια ἔκπαγλης ὀμορφιᾶς, μά καί τσουκνίδες καί ἀγκάθια καί ἀγριάδες. Ἐπίσης θά δεῖ ἐλάφια, ζαρκάδια, λιοντάρια μά καί φίδια καί σκορπιούς, βλάστηση ἄγρια καί μέρη ὄμορφα. Καί πάνω ἀπ΄ὅλα : θά δεῖ κανείς κάτι πού θά τόν ἐμπνεύσει, θά τόν διδάξει, θά τόν ξυπνήσει· μέ δύο λόγια θά βρεῖ τόν ἑαυτό του καί θά καταλάβει ὅτι ἡ παράδοση, ἡ ἱστορία μας εἶναι κάτι πολύ ζωντανό, μέ πολλές ἀντιστοιχίες καί ἀναφορές στή σύγχρονη πραγματικότητα, πολύτιμη κληρονομιά γιά τό παρόν καί τό μέλλον μας.

Μήπως ἀπ΄αὐτόν τόν κῆπο δέν ἐμπνεύστηκαν ὅλοι οἱ μεγάλοι μας ποιητές καί πεζογράφοι, ὅλοι οἱ μεγάλοι μας πολιτικοί, ὅλοι οἱ ἥρωές μας; Ὁ μεγάλος μπουρλοτιέρης τοῦ 1821, ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης εἶχε πάντοτε μαζί του ἕνα μυρίπνοο ἄνθος ἀπ΄τό μυστικό κῆπο. Κι αὐτό ἦταν ἡ φυλλάδα τοῦ Μεγαλέξανδρου. Ὅπως ὁ ἴδιος διηγήθηκε στόν Τερτσέτη «ὅταν ἄραζε εἰς λιμένα, ἐδιάλεγε ἔρημο παραθαλάσσιο καί καθήμενος εἰς ἄγριο λιθάρι ἐδιάβαζε ἔργο καί βίον τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, καί εἰς τήν ἀνάγνωσιν ἔτρεχον δάκρυα, βρύση οἱ ὀφθαλμοί του».

Στόχος λοιπόν τοῦ «Μυστικοῦ Κήπου» εἶναι νά ἐμπνεύσει στούς νέους καί τίς νέες κάθε ἡλικίας τήν ἀγάπη γιά δημιουργία ὡς ἀποτέλεσμα τῆς οὐσιαστικῆς ἐπαφῆς μέ τήν Ἱστορία καί τόν Ἑλληνικό Πολιτισμό. Ἡ σφυρηλάτηση μίας δυνατῆς προσωπικότητας, ἱκανῆς νά ἀντεπεξέρχεται μέ ἐπιτυχία στίς ἑκάστοτε δυσκολίες, αὐτό εἶναι τό ζητούμενο σήμερα, αὐτό εἶναι τό μεῖζον· ἐάν ἐξασφαλίσουμε αὐτό, τότε τά ὑπόλοιπα – γνώσεις βασικές, γλωσσομάθεια, ἐξειδίκευση –  θά ἀξιοποιηθοῦν κατάλληλα καί θά δώσουν τήν ρεαλιστική δυνατότητα στούς νέους μας νά ἐπιτύχουν τούς στόχους τους.

Μέ αὐτές τίς λίγες σκέψεις σᾶς καλωσορίζουμε καί σᾶς εὐχόμαστε καλή περιήγηση στόν θαυμαστό «Μυστικό Κῆπο» τῆς Παραδόσεως καί τῆς Ἱστορίας μας.

Κυριάκος Γεωργιάδης

Φιλόλογος